2-1 to 2-3

तम् तथा कृपयाविष्टम् अश्रुपूर्णाकुलेक्षणम् ।
विषीदन्तमिदम् वाक्यम् उवाच मधुसूधनः ॥ १ ॥
कुतस्त्वा कश्मलमिदम् विषमे समुपस्थितम् ।
अनार्यजुष्टम् अस्वर्ग्यम् अकीर्तिकरम् अर्जुन ॥ २ ॥
क्लैब्यम् मा स्म गमः पार्थ नैतत्वयि उपपद्यते ।
क्षुद्रम् हृदय दौर्बल्यम् त्यक्त्वा उत्तिष्ठ परन्तप ॥ ३ ॥

tam tathA kRpayAviSTam azrupUrNAkulekSaNam |
viSIdantamidam vAkyam uvAca madhusUdhanaH || 1 ||
kutastvA kazmalamidam viSame samupasthitam |
anAryajuSTam asvargyam akIrtikaram arjuna || 2 ||
klaibyam mA sma gamaH pArtha naitatvayi upapadyate |
kSudram hRdaya daurbalyam tyaktvA uttiSTha parantapa || 3 ||

थ्था [ththA] Then, मधुसूधनः [madhusUdhanaH] Krishna इदम् वाक्यम् उवाच [idam vAkyam uvAca] said this sentence तम् [tam] to Arjuna, कृपयाविष्टम् [kRpayAviSTam] who was overcome with pity, अश्रुपूर्णाकुलेक्षणम् [azrupUrNAkulekSaNam] whose eyes were full of tears: आर्जुन [Arjuna] Arjuna, कुतः इदम् कश्मलम् समुपस्थितम् [kutaH idam kazmalam samupasthitam] why has this confusion come to you विषमे [viSame] at an inappropriate time? अनार्यजुष्टम् [anAryajuSTam] This confusion is not fit for noble people. अस्वर्ग्यम् [asvargyam] It is discomforting अकीर्तिकरम् [akIrtikaram] and disgraceful. पार्थ [pArtha] Arjuna, मा स्म गमः [mA sma gamaH] don’t entertain क्लैब्यम् [klaibyam] such timidity. एतत् [etat] It त्वयि न उपपद्यते [tvayi na upapadyate] does not befit you. परन्तप [parantapa] You are the one who destroys enemies. त्यक्त्वा [tyaktvA] Give up हृदय दौर्बल्यम् [hRdaya daurbalyam] this weakness in your heart उत्तिष्ठ [uttiSTha] and rise.

When Arjuna sat down this way, Lord Krishna considered - ‘Why did this sorrow come at such an inappropriate time?’ and said ‘Abandon this weakness, which is the property of people without wisdom. It results in disgrace and does not help you in any place or situation. Get up to fight’.